پنجشنبه ها

از ساعت ۸:۰۰ الی ۱۴:۰۰

روزه امری است از شارع مقدس، که بینی و بین اللهی می باشد یعنی هر کس خود تشخیص می دهد توانائی دارد یا خیر از این جهت در گرفتن یا عدم روزه داری نظری نیست بلکه مطالب در خصوص آشکارا و در انظار خوردن می‌باشد.

روزه خواری علاوه بر همه معایبی که دارد و عملی حرام در دین مبین اسلام محسوب می شود، در بعد اجتماعی به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است.

زیرا کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، هنوز به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه واقف نیست و این حقوق را زیر پا می‌گذارد.

چنین فردی علاوه بر بی حرمتی به احکام و قوانین اسلامی، به صورت علنی و‌ آشکار بیان می‌کند که رعایت حقوق دیگران چندان برایش اهمیتی ندارد.

روزه‌خواری عملی حرام است

طبق نظر مراجع تقلید، مسلمانان مکلف باید در ماه رمضان روزه بگیرند اما برخی افراد به دلایل مختلفی مانند مسافرت و بیماری از این حکم مستثنی می‌شوند و در این صورت آنان عمل حرامی انجام نداده‌اند. پس چرا روزه‌خواری عملی حرام است؟

دلیل حرمت این عمل یک قاعده‌ فقهی است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: “کسی که حسن و کار خیری انجام دهد و آن را از غیر خدا پنهان دارد، عملش۷۰ برابر می‌شود نسبت به کسی که عمل حسنه‌ای را آشکار می‌سازد و کسی که مرتکب گناهی می‌شود، اگر آن را فاش و آشکار نماید، مورد غضب خدا واقع می‌شود اما اگر آن را پنهان داشت، آمرزیده خواهد شد.”

بنابراین دلیل حرمت روزه‌خواری و تظاهر به آن، حرمت‌شکنی احکام الهی است.

روزه خواری در قانون

در قانون مجازات اسلامی به صراحت در رابطه با جرم روزه‌خواری صحبت نشده است، اما در ماده ۶۳۸  این قانون آمده است که تظاهر به هر عمل حرامی در انظار عمومی، جرم است و دادگاه‌ها نیز براساس این ماده قانونی، حکم افراد مرتکب را صادر می‌کنند.

بنا به نظر حقوقدانان عناصر مادی تشکیل دهنده این جرم عبارتند از: انجام عمل حرام، انجام علنی و در انظار عمومی و معابر، تظاهر به انجام عمل حرام و عمل حرام.

تظاهر به روزه خواری به چه معناست؟

بین یک عمل حرام و تظاهر به عمل حرام تفاوت وجود دارد. زمانی که یک فردی بر اثر بیماری توان گرفتن روزه را نداشته باشد عمل حرامی انجام نداده است اما اگر همین فرد در معبر و در انظار عمومی اقدام به خوردن و آشامیدن کند، عمل او تظاهر به روزه‌خواری است و این تظاهر به معنای آن است که عملی با قصد آشکار کردن صورت بگیرد.

ارتکاب عمل به صورت علنی و در انظار عمومی به معنای آن نیست که کسی شاهد عمل بوده باشد بلکه قابلیت عمل برای این که در معرض دید دیگران قرار بگیرد، کافی است.

به همین خاطر تظاهر به روزه‌خواری در یک خیابان بدون رفت ‌و آمد هم جرم است. شاید بتوان شکسته نشدن قبح عمل را حکمت این حکم دانست.

از نقطه نظر قوانین جزایی نیز(ماده ۲۱۴ مکرر قانون مجازات عمومی سابق و قوانین جزایی دیگر) مقصود از ارتکاب عمل به طور علنی، ارتکاب آن در ملأ و منظر عموم است؛ اعم از این که محل ارتکاب از اماکن عمومی یا اماکنی باشد که معد برای پذیرفتن عموم و مورد استفاده و مراجعه جمعی یا عموم مردم است ‏از قبیل بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، سالن‌های نمایش، سینماها، بوستان‌ها، ‏کارخانه‌ها، موزه‌ها، پایانه‌های مسافربری، فروشگاه‌ها، اماکن فرهنگی، ‏اماکن ورزشی، کتابخانه‌های عمومی، مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و پژوهشی، ‏وسایل نقلیه عمومی( اتوبوس،تاکسی، مترو و…)، مؤسسات و سازمان‌های دولتی و عمومی و غیره.

تظاهر به روزه خواری جرم مشهود است

تظاهر به روزه خواری از جرایم مشهود بوده و برابر ماده ۲۱ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری امکان دستگیری متهم و حفظ دلایل جرم برای ضابطین قضایی پیش بینی شده است.

مشهود بودن جرم برای برخورد ضابطان قضایی کافی است و برای رسیدگی به این جرم، مستندات و گزارش ماموران ضابطان در کنار اظهارات متهم مورد بررسی قرار می‌گیرند. براساس اصول حقوقی باید احراز این جرم با دلیل و مدرک اثبات شود.

بر این اساس اگر فردی در حیاط خانه خود روزه‌خواری کند هرچند همسایه او را ببیند جرم نیست، اما اگر خارج از خانه به عمد و به قصد تظاهر مرتکب این عمل شود جرم است و به ضابطان این اجازه داده شده است که با توجه به ظاهر عمل ارتکابی قضاوت کند و در حالی که تشخیص عمدی بودن و عنصر روانی جرم نادیده گرفته شده است.

لزوم اثبات عمدی بودن تظاهر به روزه خواری

تظاهر به معنای نشان دادن به عمد و با قصد قبلی است. زمانی که از تظاهر به عملی حرام صحبت می‌شود مستلزم اثبات عمدی بودن عمل مرتکب است.

شاید فرد بیماری در شرایط خاصی قرار دارد و باید راس ساعت دارو مصرف کند و برحسب عادت سهواً و ناخودآگاه در معابر عمومی قرص خود را بخورد، یا به اجبار و اکراه، به دلیل ضعف و بد حالی مجبور به خوردن نوشیدنی می‌شود، در این حالت دیگر مشمول مجازات‌های قانونی نیست.

اما اگر به هر دلیلی یک فرد توان روزه‌داری نداشته باشد مانند بیماری یا مسافر بودن حق ندارد در انظار عمومی و معابر به عمل روزه‌خواری بپردازد و باید خوردن و آشامیدن پنهانی انجام شود.

هر چند احتمال ارتکاب این عمل بر اثر ناخودآگاه و غیرعمدی بودن زیاد است و اثبات این جرم فقط به حسب ظاهر، بسیار سخت است.

آیا استعمال دخانیات روزه‌خواری است؟

استعمال دخانیات طبق فتوای اکثریت علما – بنا به احتیاط واجب- روزه را باطل می‌کند.

نظر مقام معظم رهبری در این باره چنین است: بنا بر احتیاط واجب جایز نیست در حال روزه سیگار کشیده شود.

به همین دلیل سیگار کشیدن عمل حرام بوده و اگر فردی در کوچه و خیابان قبل از اذان مغرب، انواع دخانیات استعمال کند، جرم مشهود محسوب و مطابق با قانون، مأمورین موظف‌اند با وی برخورد کنند.

هر چند که بر اساس تبصره یک ماده۱۳ « قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات »، نیز مصرف دخانیات در اماکن عمومی یا وسایل نقلیه عمومی جرم بوده و مجازاتی معادل پنجاه تا صد هزار ریال جزای نقدی دارد.

آیا روزه خواری در خودرو جرم است؟

انجام فعل حرام در معابر و انظار عمومی جرم تلقی می شود. حتی اگر خودرو حریم خصوصی تلقی شود باز هم تظاهر به روزه‌خواری (خوردن، آشامیدن، استعمال دخانیات و…) در خودرو شامل این حکم می‌شود چرا که قانونگذار با آوردن عبارت «در انظار عمومی و معابر» در حقیقت خودرو را تحت شمول این حکم درآورده است.

در این‌گونه موارد ضابطان قضایی می‌توانند با مرتکبین این جرم برخورد کنند.

روزه خواری فرد غیرمسلمان ایرانی

روزه‌خواری و در اصل خوردن روزه برای کسی که بر او روزه گرفتن واجب باشد، حرام است. کسی که بر او این عمل واجب نیست جرم روزه خواری هم برای او مطرح نیست.

اما فرد غیر مسلمان نمی تواند در ملاءعام تظاهر به روزه خواری کند. با صراحت ماده‌ ۳ قانون مجازات اسلامی که بیان می‌کند « قوانین جزایی درباره‌ی کلیه کسانی که در قلمرو حاکمیت زمینی، دریایی و هوایی جمهوری اسلامی ایران مرتکب جرم شوند اعمال می‌‌شود» ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی مشمول افراد غیر مسلمان هم می شود و این افراد مجاز به روزه‌خواری در ملاءعام نیستند.

مجازات روزه خواری علنی

براساس قانون مجازات اسلامی، هر کس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

منبع: قانون مجازات اسلامی

توصیه های پلیس فتا

چگونه کلاهبرداری  تلفنی را تشخیص دهیم.

گاهی در برخورد با بعضی از موضوعات تجاری به این فکر می‌کنیم از چه راهی تشخیص دهیم کدام طرح کلاهبرداری است؟ آیا طرح‌های کلاهبرداری و دسیسه‌ها مربوط به آن نشانه‌ای دارد؟ در زیر به برخی از نشانه‌های شناخت یا تشخیص طرح‌های کلاهبرداری اشاره می‌نماییم:

۱-این طرح در ابتدای کار فوق‌العاده جذاب به نظر می‌رسند:

مثلاً می‌گویند:شما برندۀ جایزه‌ای فوق‌العاده از یک مسابقه شده‌اید، البته شما هیچ‌گاه در آن مسابقه شرکت نکرده‌اید. به شما پیشنهاد می‌دهند در یک موقعیت که در تمام زندگی‌تان فقط یک بار تکرار می‌شود و یک شانس فوق‌العاده برای شما ایجاد می‌نماید و در آن امکان هیچ باخت یا ضرری وجود ندارد شرکت نمایید.

۲-برای دریافت جایزه باید مبلغی پرداخت کنید:

شما برنده شده‌اید، اما باید مبلغی را برای ارسال جایزه، پرداخت مالیات یا دیگر هزینه‌هایی که برای پرداخت جایزه هزینه می‌شود، پرداخت نمایید. حتی برخی اوقات تماس‌گیرنده یک پیک برای دریافت مبلغ از شما می‌فرستد تا مبلغ را از شما بگیرند و برای او ببرند.

۳-از شما می‌خواهند، اطلاعات کاملاً شخصی و محرمانۀ مالی خود را در اختیارشان قرار دهید:

تماس‌گیرنده از شما می‌خواهد تمام اطلاعات حساب بانکی و یا تمام اطلاعات کارت اعتباری خود را به آن‌ها بدهید. باید بدانید که سیستم‌های تجاری مطمئن و قانونی، هیچ‌گاه نیاز بر جزئیات حساب مالی شما ندارند و حتی اگر قرار باشد پولی یا جایزه‌ای را به شما بدهند، نیاز به رمز عبور کارت شما را ندارند. دادن شمارۀ حساب یا شمارۀ کارت کفایت می‌کند.

۴-تماس‌گیرنده بسیار هیجان‌زده‌تر و خوشحال‌تر از شماست:

مثلاً شما برندۀ دریافت جایزه شده‌اید اما شخص تماس‌گیرنده بسیار هیجان‌زده‌تر و خوشحال‌تر از شماست زیرا کلاهبرداران می‌خواهند شما را هیجان‌زده و ذهن شما را درگیر کنند. قدرت فکر و تصمیم‌گیری عاقلانه را از شما بگیرند.

۵-مدیر تماس می‌گیرد:

شخصی که با شما تماس می‌گیرد ادعا می‌کند از طرف یک دفتر دولتی، مسئول مالیاتی، مرکز رسمی بانکی، یک وکیل یا یک مقام رسمی تماس می‌گیرد. شخص تماس‌گیرنده، در هنگام تماس، نام کوچک شما را به زبان می‌آورد و از شما اطلاعات زیادی در مورد اطلاعات شخصی یا اطلاعات نحوۀ زندگی شما کسب می‌نماید.

۶- شخصی غریبه‌ای که تماس گرفته، سعی می‌کند با شما رابطه صمیمی و دوستانه برقرار کند:
مجرمان می‌خواهند بفهمند که آیا شما تنها هستید و تمایلی به صحبت کردن دارید؟ به محض اینکه فهمیدند، سعی می‌کنند به شما اطمینان دهند که دوست شما هستند، بعد از جلب اطمینان، شما هیچ‌گاه مشکوک نمی‌شوید که چه شخصی که این‌گونه با شما صمیمی است، امکان دارد یک کلاهبردار باشد.

۷-این یک فرصت با مدت زمانی محدود است، اگر عجله نکنید، آن را از دست می‌دهید:

اگر شما تحت فشار قرار گرفتید تا با سرعت یک تصمیم‌گیری در مورد یک خرید بزرگ و گران‌قیمت انجام دهید، یا یک مبلغ زیاد به مؤسسات خیریه پرداخت کنید، مسلماً این یک معاملۀ قانونی نیست. هر تجارت قانونی یا هر مؤسسه خیریه به شما این فرصت را می‌دهند تا آن‌ها و عملکردشان را بررسی کنید، سپس فکر کنید و بعد تصمیم بگیرید و مبلغ موردنظر را بپردازید.

بعد از آشنایی با این موارد چه‌کارهایی برای محافظت از خود باید انجام دهیم:

•    به هر شکل، مجرمان ممکن است هر چیزی بگویند تا شما را متقاعد کنند که نیاز نیست برای کسب پول، زحمتی بکشند یا کاری انجام دهید.

•     آگاه باشید، شما حق دارید تا در مورد هر شخصی که تلفنی با شما تماس می‌گیرد و به شما پیشنهاد می‌دهد، بررسی‌های لازم را انجام دهید، با نامه‌نگاری از آن‌ها اطلاعات کاری بخواهید، تماس بگیرید، مرجع‌های آن‌ها را استعلام نمایید و زمانی برای فکر کردن و تصمیم‌گیری در مورد پیشنهاد آن‌ها داشته باشید.

•      تمامی افرادی که به‌طور قانونی و به دور از هرگونه دسیسه و کلاهبرداری به‌صورت تلفنی بازاریابی انجام می‌دهند از اینکه اطلاعات فعالیت معقول و منطقی خود را در اختیار شما قرار دهند، خوشحال می‌شوند. همیشه در مورد دادن اطاعات خاص و شخصی خود مخصوصاً اطلاعات حساب بانکی یا کارت‌بانکی خود به دیگران مراقب باشید.

•    در آخر هر جایی که احساس کردید مورد متناقضی وجود دارد، یا هرگاه به فرد تماس‌گیرنده شک کردید، بهترین را این است که این تماس قطع کنید. این کار بسیار هوشمندانه است و به هیچ وجه بی‌احترامی محسوب نمی‌شود. همیشه با افراد مورد اطمینان خود، اقوام و پلیس مشورت کنید و از آن‌ها دربارۀ این موارد پرس‌وجو و تحقیق نمایید. اما فراموش نکنید با قطع کردن تماس می‌توانید از یک کلاهبرداری تلفنی جلوگیری نمایید.